Wojciech Młynarski – polski poeta, reżyser i wykonawca piosenki autorskiej, satyryk, artysta kabaretowy, autor tekstów piosenek i librett, tłumacz, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W starym dowodzie osobistym, w rubryce „zawód” wpisane miał: literat.

Urodził się w Warszawie, 26 marca 1941 roku. Pochodził z rodziny, która miała bogate tradycje muzyczne. Stryjem ojca Wojciecha był Emil Młynarski, słynny dyrygent, skrzypek i kompozytor; pierwszy dyrektor Opery Warszawskiej po 1918 roku. Muzykowanie w gronie bliskich i przyjaciół było tradycją rodzinnego domu Młynarskich pod Warszawą.
Zadebiutował na początku lat sześćdziesiątych, jako student polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, w studenckim kabarecie klubu Hybrydy. Był autorem i reżyserem dwóch programów: Radosna gęba stabilizacji oraz Ludzie to kupią. Jego teksty szybko zyskały popularność zarówno wśród wykonawców, którzy bardzo chętnie je interpretowali, jak i publiczności. Nie bez znaczenia był także fakt, że piosenki spod pióra Wojciecha Młynarskiego były emitowane na falach Polskiego Radia. Za radą profesora Kazimierza Rudzkiego, Artysta zaczął swoje piosenki wykonywać osobiście i robił to znakomicie, bo już w 1963 roku po raz pierwszy wystąpił na festiwalu w Opolu, dokąd wracał wielokrotnie i odnosił sukcesy.

Znakiem rozpoznawczym piosenek z tekstem Wojciecha Młynarskiego była ogromna spójność z melodią i rytmem oraz świetne pointy. Sam Artysta mówił, że „piosenka to forma magiczna, w której w błyskawicznym skrócie można nawiązać kontakt z odbiorcą i przy pomocy metafory, aluzji, niedomówienia prowadzić z tym odbiorcą pasjonującą grę”. Napisał ponad dwa tysiące tekstów. Wiele z nich w formie humorystycznej poruszało realne problemy społeczne, przez co zyskały miano śpiewanych felietonów. Sam powiedział kiedyś, że „przy pomocy piosenki można powiedzieć coś ogromnie ważnego o kraju, w którym się żyje”.
Pierwszą pasją Wojciecha Młynarskiego była twórczość i działalność kabaretowa. W młodym wieku oklaskiwał programy Studenckiego Teatru Satyryków. Jako autor i wykonawca realizował się w kilku różnych formacjach kabaretowych. Najważniejszy był chyba, kierowany przez Edwarda Dziewońskiego, Kabaret Dudek. Wspomina ten czas następująco: „Współpraca z Dudkiem to była wielka szkoła pisania tekstów kabaretowych pod emploi danego wykonawcy, oraz wielka szkoła omijania cenzury. W Dudku miałem zaszczyt napisać pierwsze piosenki z Jerzym Wasowskim głównie dla Wiesława Gołasa”. Młynarski niemal od początku kariery miewał problemy z cenzurą w PRL. Jego błyskotliwe, aluzyjne i dowcipne teksty były prawdziwą zmorą dla cenzorów.

Artysta był często obecny w Polskim Radiu. Pracował również w Redakcji Rozrywki Telewizji Polskiej. Występował także z autorskimi recitalami, podczas których prezentował własne piosenki i tłumaczenia piosenek innych artystów we własnym wykonaniu. To ważna cecha jego działalności. Gdy znalazł coś ciekawego i wartościowego w repertuarze innych twórców, chętnie się tym chciał dzielić, prezentując takie muzyczno-literackie perełki na scenie. Stąd już tylko krok do znakomitych przekładów piosenek zagranicznych, czy autorskich librett do większych form scenicznych – oper czy musicali. Pisał też świetne scenariusze do wielu spektakli teatralnych, czy programów muzycznych.
Obok Jeremiego Przybory, Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, Młynarski był jednym z najważniejszych poetów tworzących i kultywujących formę piosenki poetyckiej. Współpracował ze znakomitymi kompozytorami: Romanem Orłowem, Grzegorzem Wasowskim, Januszem Sentem, Jerzym Matuszkiewiczem, Romanem Derflem, Włodzimierzem Korczem, Jackiem Szczygłem czy Andrzejem Zielińskim. Wojciech Młynarski był niezrównanym interpretatorem swoich utworów, jednak wiele z nich poznaliśmy w wykonaniu innych artystów, m.in. Michała Bajora, Hanny Banaszak, Ewy Bem, Edyty Geppert, Anny German, Wiesława Gołasa Ireny Jarockiej, Kaliny Jędrusik,  Haliny Kunickiej, Krzysztofa Krawczyka,  Grażyny Łobaszewskiej, Alicji Majewskiej, Krystyny Prońko, Łucji Prus, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, zespołu Skaldowie, Zbigniewa Wodeckiego, Macieja Maleńczuka , Andrzeja Zauchy, zespołu Raz, Dwa, Trzy, zespołu Alibabki, zespołu Raz, Dwa, Trzy czy Skaldowie. Jego piosenki, felietony i inne teksty są ciągle obecne w mediach oraz na małych i wielkich scenach w Polsce i poza jej granicami.
Wojciech Młynarski cierpiał na chorobę afektywną dwubiegunową. Zmarł w Warszawie, 15 marca 2017.